Typowym objawem choroby jest uczucie zimna, drętwienia i mrowienia w zmienionej chorobowo okolicy. Następują wyraźne zmieny w zabawrwieniu palców: od bladoróżowego do białego (spowodowane zmniejszonym przepływem krwi), do sinego (wywołane niedoborem tlenu docierającego do tkanek), po ciemnoczerwony (wynikajacy ze skierowania większej ilości krwi do chorobowo zmienionych okolic). Skóra palców u rąk i stóp staje się gładka, błyszcząca i cienka. Naczynia krwionośne ulegają zgrubieniu. Mogą wystąpić osłabienie, zawroty i bóle głowy oraz zaburzenia koncentracji.
Nieznana jest przyczyna jej występowania, wiadomo jedynie, że prowokuje ją stres oraz przebywanie w niskich temperaturach. Naukowcom wydaje się, że wszystkiemu winna jest nadwrażliwość na noradrenalinę, hormon wydzielany pod wpływem stresu.
Objaw (choroba) występuje zwykle u młodych dziewcząt (średnia wieku - 14 lat). Częściej spotyka się go w krajach o chłodnym klimacie, głównie u osób z niskim ciśnieniem tętniczym. Wtórny objaw występuje w każdym wieku z przewagą u kobiet.
Mogą tworzyć się zatory w naczyniach tętniczych. Niekiedy zaburzenia krążenia mogą prowadzić do rozwoju miażdżycy, zawału serca lub udaru mózgu.
Niestety, z braku określenia przyczyny, nie są znane sposoby zapobiegania.
Jeżeli tylko pojawią się wyżej wymienione objawy należy zgłosić się do lekarza specjalisty od chorób naczyń obwodowych.
Można ochraniając dłonie i stopy przed zimnem (dodatkowa para skarpetek, rękawiczki nawet w chłodne dni, bawełniana bielizna, materiały izolacyjne przy przedmiotach zamrożonych). Pomocne może okazać się zaniechanie palenia tytoniu czy powstrzymanie się od picia alkoholu, przed wyjściem na zimno. Naucz się prostych ćwiczeń zmniejszających skurcz naczyń krwionośnych w palcach.
Na ogół dobre w większości przypadków choroba ustępuje samoistnie, w przypadku zespołu obraz choroby zależy od choroby podstawowej. Forma młodzieńcza ustępuje wraz z osiągnięciem dojrzałości. W początkowym okresie choroby podaje się najczęściej preparaty rozszerzające naczynia. W bardziej zaawansowanych stanach zaleca się leki blokujące kanał wapniowy, a niekiedy nawet operację polegającą na współczulnym odnerwieniu kończyny, tzw. sympatektomię. Przydatna może okazać się psychoterapia, w celu zmniejszenia stresu.