Pokrzywka

Bąbel pokrzywkowy przypomina zmiany na skórze po oparzeniu pokrzywą: jest płaski, odgraniczony stromym brzegiem, koloru różowego lub porcelanowobiałego, wielkości od kilku milimetrów do obejmujących duże powierzchnie skóry; może mieć różne kształty. Bablowi towarzyszy świąd.

Przyczyn pokrzywki może być wiele. Może ona mieć podłoże immunologiczne (pokrzywka alergiczna) lub niealergiczne. Wśród czynników wyzwalających pokrzywkę wymienia się produkty spożywcze (np. ryby, kraby, ostrygi, egzotyczne owoce), związki chemiczne (konserwanty, ulepszacze), leki, ogniska zakażenia bakteryjnego i grzybiczego, pasożyty i inne. W powstawaniu pokrzywki przewlekłej oraz w jej utrzymywaniu się dużą rolę odgrywają takie czynniki jak chwiejność układu nerwowego, zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego i utajone ogniska zakażenia (chore zęby, zatoki).

Pokrzywka dotyczy około 20% populacji, w każdym wieku i okresie życia. Najczęściej na ostrą pokrzywkę cierpią dzieci i młodzież.

Zazwyczaj pokrzywka nie jest groźna, ale jeżeli towarzyszy jej obrzęk ust, gardła i występują trudności w oddychaniu lub przełykaniu, konieczna jest natychmiastowa interwencja lekarska. Nieleczona prowadzi do stanów zagrażających życiu człowieka. Występuje możliwość wstrząsu anafilaktycznego.

Unikanie spożywania pokarmów, na które się jest uczulonym, unikanie stosowania leków bez zgody i przepisu lekarza.

Niezwłocznie po stwierdzeniu omówionych wcześniej objawów i dolegliwości.

Samemu nie można.

Lekami z wyboru są leki przeciwhistaminowe. Jeśli jednak choroba ma gwałtowny przebieg, ze spadkiem ciśnienia tętniczego lub dusznością, podaje się pozajelitowo preparaty kortykosteroidowe. Po ustąpieniu gwałtownych objawów przez kilka dni podaje się pacjentowi leki przeciwhistaminowe.