Zapalenie końcowego odcinka jelita cienkiego, Choroba Leśniowskiego i Crohna

Przewlekłe zapalenie błony śluzowej i ściany jelita, w którym dochodzi do bliznowacenia, później do powstawania patologicznych połączeń między narządami (przetok). Choroba dotyka jelita cienkiego, często też jelita grubego i odbytnicy.

Przyczyny nie są poznane. Istnieją tylko hipotezy, choroba może mieć związek: ze stresem, skłonnością do alergii, dietą o dużej zawartości cukru.

Choroba występuje zarówno u dorosłych, jak i młodych ludzi bez względu na płeć.

Niedokawistość spowodowana krwotokami. W późniejszym stadium tworzą się przetoki, z których treść ropna może wydostawać się do zdrowych części narządów: jelita, pęcherza moczowego, pochwy lub okolic odbytu. Inne możliwe następstwa to: zwężenie jelita i przedziurawienie chorych już fragmentów. Zwiększa się ryzyko zachorowania na raka jelit. Większość ludzi może normalnie żyć i pracować, część jednak stale odczuwa dolegliwości.

Dieta powinna zawierać dużo produktów pochodzenia warzywnego, najlepiej świeże warzywa i owoce.

Jeśli tylko wystąpią dolegliwości, szczególnie gdy pojawi się biegunka z domieszką krwi i śluzu.

Dieta bogata w produkty pochodzenia roślinnego: warzywa i owoce. Zmiana trybu życia o zrównoważonych proporcjach pracy i odpoczynku.

Po badaniu jakim jest pobranie wycinków z jelit i badaniu rentgenowskim jelita cienkiego możliwe jest leczenie, lecz nie wyleczenie, tym skuteczniejsze, im wcześniej wykryto chorobę. Leki mogą pomóc w leczeniu ostrych napadów choroby, wymagają jednak stosowania przez dłuższy okres czasu i mogą powodować działania uboczne. Operacje - są przeprowadzane często w tym rodzaju choroby, gdy dochodzi do zwężenia jelit i tworzenia się przetok. Dieta - zwłaszcza w ostrych napadach choroby konieczne jest stosowanie roztworu substancji odżywczych, który może być całkowicie wchłonięty w jelici (dieta kosmonautów), możliwe jest wtedy zmniejszenie się bólu, anemii, gorączki. Roztwór ten podaje się przez sondę do żołądka. Ten sposób leczenia można prowadzić również w domu. CZasami roztwór musi być podawany dożylnie. Możliwe jest jednak w obu przypadkach w miarę normalne życie, choroba ta u większości pacjentów nie wyklucza z życia zawodowego. Psychoterapię trzeba zastosować, gdy jest inaczej, gdy choroba utrudnia nawet codzienne życie. Psychoterapia przyczynia się do osiągnięcia poprawy nawet do ustapienia objawów choroby.