Uważa się, że najczęstszą postacią łysienia u kobiet jest łysienie androgenowe (zwane również łysieniem typu męskiego, jako że częściej obejmuje mężczyzn), które występuje jedynie u osób dorosłych, zarówno u kobiet, jak i mężczyzn. Oblicza się, że już 13% kobiet w wieku od nastoletniego do 45. roku życia jest w fazie wstępnej łysienia – zwykle fazie niezauważalnej – która jest zazwyczaj uleczalna i odwracalna jeśli zostanie odpowiednio zdiagnozowana. Łysienie androgenowe jest w wielu przypadkach dziedziczne, ale również zależne od poziomu dihydrotestosteronu (DHT), który atakuje mieszki włosowe, osłabiając włosy i w rezultacie doprowadzając do znacznego ich przerzedzenia. U kobiet pojawia się ten typ łysienia zwykle pod postacią rozlaną, tj. obejmującą całą górną część czaszki, a nie, jak u mężczyzn, jedynie okolice czoła i zakoli. Dodatkowo, przy tym typie łysienia należy postawić dobrą diagnozę – może ono wynikać ze zmian hormonalnych i nieprawidłowej pracy jajników (np. pojawienia się guzów i zmian nowotworowych).