Wścieklizna

Gorączka, ból głowy, zaburzenia czucia w okolicy miejsca zakażenia, wzmożona nerwowość i niepokój, pobudzenie układu współczulnego przejawiające się m.in. łzawieniem, rozszerzeniem źrenic, potliwością, wzmożonym wydzielaniem śliny, bolesne skurcze mięśni gardła i przełyku przy przełykaniu, ślinotok - z obawy przed bólem chory unika połykania śliny, trudności w oddychaniu wywołane skurczami mięśni oddechowych, napady drgawek, porażenie, apatia, śpiączka

Pogryzienie przez chorę zwierzę, przedostanie się śliny chorego zwierzęcia na skaleczenia, zadrapania i/lub rany skóry, an błony śluzowe, do spojówki oka.

Każdy, kto jest narażony na przebywanie wśród dzikich zwierząt, a także kto posiada zwierzęta biegające luzem i bez dozoru.

Objawowe zakażenia wścieklizną kończą się śmiercią, jeżeli nie są leczone.

Aby uniknąć wścieklizny należy: regularnie szczepić zwierzęta domowe, każde pokąsanie traktować poważnie, nie dopuszczać do tego, aby psy i koty były wypuszczane z domu bez dozoru, unikać kontaktów z obcymi zwierzętami domowymi i dzikimi, nie dotykać, nie głaskać, nawet jeżeli zachowują się bardzo przyjaźnie, natychmiast udać się do weterynarza, jeżeli zwierzę domowe wróci do domu pogryzione, dzikie zwierzęta obserwować wyłącznie z oddali, powiadomić odpowiednie służby (straż miejską, policję, weterynarzy) w celu złapania podejrzanie wyglądających zwierząt. Nie próbować chwytać na własną rękę.

Jak najszybciej po ukąszeniu.

W przypadku pogryzienia człowieka przez chore lub podejrzane o wściekliznę zwierzę należy: pozwolić, aby krew przez jakiś czas swobodnie wypływała z rany, przemyć ranę wodą z mydłem, zdezynfekować, nałożyć opatrunek, zgłosić się do lekarza.

Do dzisiaj nieznany jest lek przeciwko wściekliźnie. Jeśli nie wystąpiły objawy choroby podejmuje się próbę zastosowania uodpornienia bierno-czynnego polegającego na podaniu antytoksyny i serii szczepionek podawanych w mięsień naramienny lub podskórnie. Chorego człowieka, u którego wystąpiły objawy izoluje się głównie w celu zapewnienia mu spokoju; stosuje się leczenie objawowe.