Oznaczenie poziomu kwasu moczowego we krwi.

Przy podejrzeniu dny (skazy moczanowej), kontroli jej leczenia, w czasie głodówki, w trakcie leczenia ciężkich schorzeń, przy diagnostyce zaburzenia czynności nerek, przewlekłych zatruciach iłowiem i tlenkiem węgla.

Na badanie krwi należy przyjść na czczo, ponieważ spożycie obfitego posiłku może zwiększyć np. ocenianą liczbę leukocytów. Pacjent powinien być wypoczęty. Długotrwałe przyjmowanie różnych leków (np. sterydów) może mieć wpływ na wynik badania, dlatego trzeba powiedzieć o tym pielęgniarce lub lekarzowi. Jeżeli chorowało się na żółtaczkę zakaźną lub inne choroby zakaźne, należy o tym poinformować zaraz po wejściu do gabinetu (aby zapobiec zarażeniu innych).

Najczęściej do tego badania wykorzystuje się żyłę w zgięciu łokciowym. Najpierw następuje dezynfekcja miejsca wkłucia - np. spirytusem. Samo wkłucie jest niezbyt bolesne. Wszystko zależy od charakteru pacjenta i od fachowości osoby pobierającej krew oraz od średnicy igły.

Po badaniu miejsce ukłucia należy przycisnąć watką umoczoną w środku dezynfekującym. Trzeba pamiętać o tym, żeby nie zginać ręki w łokciu, gdyż sprzyja to powstawaniu krwiaka. Ręka powinna być wyprostowana, a samo miejsce ukłucia mocno uciśnięte. Po krótkiej chwili zapomina się o całym wydarzeniu i możemy wracać do domu.

Dłuższe krwawienie z miejsca ukłucia może być związane z zaburzeniami krzepnięcia, dlatego w takim przypadku trzeba zwrócić się o pomoc do lekarza czy pielęgniarki. Najczęstszym powikłaniem jest krwiak w miejscu wkłucia, który może powstać z powodu niedostatecznego ucisku po wkłuciu lub z powodu wspomnianych zaburzeń krzepnięcia. Ale zanika on w ciągu paru dni po badaniu.

Kobiety: 2,0-6,0 mg/100 ml (119-357 mmol/l) Mężczyźni: 2,2-6,5 mg/100 ml (131-387 mmol/l)