Depresja jest chorobą psychiczną. Objawem jest obniżenie nastroju a także negatywna samoocena. Depresja może być lekka - wiadomo, jaki czynnik ją wywołał; średnia i ciężka - powód nie jest wiadomy, chory ma myśli samobójcze. Do innych objawów choroby należą: zamknięcie w sobie, obniżona samoocena, wrażenie wewnętrznej pustki, bezsenność lub zbyt długie spanie, spadek łaknienia lub zwiększony apetyt, spadek koncentracji, bezruch.
Uczucia, które nie są uzewnętrzniane. Osoba kieruje agresję przeciw sobie, nie potrafi rozładować negatywnych uczuć. Przyczyną mogą być też: choroby wątroby, przewodu pokarmowego, tarczycy, anemia, choroby przewlekłe, zatrucia: rtęcią, ołowiem, talem, akrylamidem, benzenem, pestycydami.
Częściej chorują kobiety niż mężczyźni. Ryzyko zwiększają uzależnienia. Każda duża zmiana w życiu sprzyja chorobie. Na świecie notuje się 3% - 5% zachorowań.
Zaniedbanie przez chorego podstawowych potrzeb może prowadzić do niedoborów i anemii. Chory często odsuwa się od rodziny i przyjaciół.
Należy być otwartym na ludzi i uzewnętrzniać swoje uczucia, rozmawiać o swoich problemach z przyjaciółmi. Nie można pozwolić na to by nasza samoocena została obniżona z powodu zewnętrznych czynników.
W chwili gdy zauważysz u siebie objawy i jesteś w stanie stwierdzić, że masz depresję.
Nie można pomóc sobie samodzielnie, należy otworzyć się na innych ludzi.
W leczeniu depresji stosuje się: psychoterapię, socjoterapię, leki. W ciężkich przypadkach, gdy pacjent zagraża samemu sobie konieczne jest leczenie szpitalne.