Choroba Gravesa i Basedowa

Następuje zwiększenie ilości hormonów tarczycy, która powoduje przyśpieszenie metabolizmu (przemiany materii). Powoduje to: niepokój wewnętrzny, drżenie palców, wrażenie kołatania serca, gorąco, potliwość, spadek wagi pomimo łaknienia, szybsze mówienie, poruszanie się, u ludzi strarszych apatię. Często występuje wytrzeszcz oczu, łzawienie, światłowstręt. Jest to chorob autoimmunologiczna (organizm atakuje własne komórki).

Przyczyna nie jest znana.

Obserwuje się wiekszą ilość zachorowań wśród kobiet niż mężczyzn. Rozwój choroby następuje zwykle w okresie dojrzewania, ciąży lub manopauzy (przekwitania).

Zwiększone obciążenie serca, łamliwość kości, zapalenie spojówek a nawet utrata wzroku.

Zapobieganie chorobie nie jest jeszcze możliwe.

Gdy tylko zaobserwuje się objawy. Dla potwierdzenia konieczne jest badanie krwi. Badanie ultrasonograficzne może ustalićczy istnieją guzki w okolicach tarczycy, które mogły wpłynąć na wydzielanie przez nią hormonów.

Zalecane jest: zachowanie odpowiednich proporcji między odpoczynkiem a pracą, urozmaicona dieta bogata w witaminy, picie napojów tj woda mineralna (niewskazane są kawa i alkohol), rzucenie palenia, rezygnacja z sauny, ograniczenie jodu w diecie (ryby morskie).

Leczenie odbywa się za pomocą leków - aby tarczyca zahamowała wydzielanie hormonów, dlatego też w leczeniu stosuje się też hormony tarczycy, aby nie zabrakło ich w organizmie. Leczenie trwa rok, lecz jeśli choroba powtórzy się leczenie trwa już do śmierci. Stosuje się też jod radioaktywny - pacjent wypija roztwór, który niszczy komórki tarczycy. Stosuje się to gdy pacjent przekroczył 40 lat lub nie można przeprowadzić leczenia farmakologicznego. W ostateczności lekarze stosują zabieg opracyjny - usunięcie tarczycy.