Obecność wirusa zapalenia wątroby typu C (HCV) można wykryć w próbce pobranej wprost od pacjenta za pomocą nowo opracowanego biosensora. Dzięki prostocie analizy możliwe jest nie tylko zdiagnozowanie, ale i monitorowanie rozwoju choroby, donosi "Chemical Communications".
Wirus zapalenia wątroby typu C (HCV - ang. hepatitis C virus) odpowiedzialny jest za powstanie zespołu chorobowego wątroby, w efekcie którego rocznie konieczne jest przeprowadzenie około 2000 przeszczepów tego narządu.
Dotychczasowe metody diagnostyczne, pozwalające na wykrycie wirusa HCV, są albo mało skuteczne i długotrwałe lub wymagają użycia kosztownego sprzętu laboratoryjnego.
Nowy biosensor, opracowany przez naukowców z Nanjing Normal University (Chiny) wykrywa wirusa zapalenia wątroby typu C w prosty sposób - metodą elektrochemiczną.
Sensor zbudowany jest ze złotej elektrody pokrytej fragmentami DNA, których łańcuchy zakończone są z jednej strony grupą SH (by kwas dezoksyrybonukleinowy mógł połączyć się z powierzchnią złota), a z drugiej stanowią fragment pojedynczoniciowego DNA z przyłączoną na końcu cząsteczką barwnika - tioniny - w roli znacznika molekularnego.
Pojedynczoniciowy DNA zakończony znacznikiem jest miejscem łączenia się próbki kwasu dezoksyrybonukleinowego uzyskanego poprzez molekularne "przetłumaczenie" RNA wirusa zapalenia wątroby na komplementarne (czyli pasujące na zasadzie zamka do klucza) DNA (cDNA).
Po połączeniu cDNA (będącego "odbiciem negatywowym" RNA wirusa HCV) z fragmentami łańcuchów DNA związanych ze złotą elektrodą, odpowiedni enzym usuwa utworzone niejednoniciowe cząsteczki DNA z powierzchni czujnika.
Następnie prowadzona jest analiza zmian właściwości elektrochemicznych tak zmodyfikowanego układu (pomiary zaniku sygnału woltametrycznego tioniny). W wyniku zastosowanej procedury, im mniejszy sygnał zostaje zarejestrowany, tym więcej wirusów zawarte było w analizowanej próbce.
Według naukowców, nowy biosensor pozwala nie tylko na wykrycie wirusa HCV w próbce pobranej wprost od pacjenta, ale również umożliwia ciągłe monitorowanie zmian ilości cząstek wirusa w ciele pacjenta poddanego terapii. Co więcej, układ jest na tyle uniwersalny, iż po małych modyfikacjach pozwala na badanie jakichkolwiek próbek DNA.