Endometrioza

Jeżeli nie występują żadne objawy endometriozy a istnieje prawdopodobieństwo jej istnienia np. w przypadku niepłodności, konieczne jest przeprowadzenie odpowiednich metod diagnostycznych pozwalających na jej rozpoznanie. Prócz podstawowego badania ginekologicznego, USG, tomografii komputerowej czy też rezonansu magnetycznego, które są badaniami nieinwazyjnymi lecz nie pozwalającymi w pełni na rozpoznanie choroby, stosuje się laparoskopię. Laparoskopia możliwa dokładną ocenę zmian endometrialnych oraz pobranie materiału do badania histopatologicznego potwierdzającego rozpoznanie.

Leczenie endometriozy uzależnione jest od wieku kobiety, a w szczególności od jej planów rozrodczych. Niewątpliwie ogromne znaczenie ma także stopień zaawansowania choroby, jak również nasilenie objawów wywołanych zmianami endometrialnymi. Leczenie endometriozy jest niezmiernie trudne i bardzo rzadko dochodzi do całkowitego wyleczenia. Choroba ta wykazuje tendencję do nawrotów. Najczęściej, szczególnie u kobiet młodych, które chcą zajść w ciążę, terapię rozpoczyna się od leczenia zachowawczego polegającego na przyjmowaniu leków hormonalnych, które wywołują pseudociążę zatrzymując miesiączkowanie a tym samym rozprzestrzenianie się choroby. Przeważnie stosuje się hormonalne środki antykoncepcyjne. W przypadku, gdy leczenie farmakologiczne nie przyniesie zadowalających rezultatów przystępuje się do laparoskopii. W trakcie zabiegu ogniska endometriozy niszczy się poprzez ich przyżeganie. Nigdy jednak nie ma pewności, że udało się znaleźć wszystkie zmiany. Istnieje wiec ryzyko, że część z nich pozostała niezauważona i po zabiegu nadal będą się rozwijać. Dlatego też, u kobiet, które chcą posiadać dziecko zaleca się zajście w ciążę w najbliższych miesiącach po zabiegu. Zdarza się, że po urodzeniu dziecka zmiany endometrialne cofają się samoistnie.