Dziecko może nie nadążać za przeciętnym tempem przyswajania wiadomości, ale w ciągu kilku lat ten stan może się poprawić. Warto zwrócić uwagę na możliwe problemy emocjonalne.
Sposoby domowe: warto omawiać z nauczycielami (a zwłaszcza z wychowawcą) postępy dziecka. W niektórych przypadkach należy wykonać badania lekarskie i testy inteligencji. Wielu dzieciom pomagają zajęcia wyrównawcze, najważniejsze jednak jest wsparcie rodziców, ich zainteresowanie i pomoc w nauce.
Mogą wynikać z braku zdolności w pewnych dziedzinach lub z niedoskonałości w przekazywaniu wiedzy z danej dyscypliny. Istnieje też możliwość wystąpienia u dziecka dysleksji.
Sposoby domowe: Należy porozmawiać z dzieckiem i zapytać o przyczynę takiego stanu rzeczy - lecz co najmniej równie ważna jest rozmowa z nauczycielem danego przedmiotu. To z nim trzeba omówić plan pomocy dziecku.
Zniknięcie bezpośredniej przyczyny zmartwienia zazwyczaj usuwa problemy. Warto porozmawiać z nauczycielami, by zwrócili szczególną uwagę na dziecko, co sprawi, iż będzie ono mogło oczekiwać udzielenia potrzebnej pomocy oraz pewnej dozy tolerancji z powodu przeżywanych trudności.
...gdy w grę nie wchodzą znane nam powody do obaw może oznaczać chorobę - np. nagłe pogorszenie się wzroku lub słuchu. Należy rozmawiać na ten temat zarówno z dzieckiem, jak i nauczycielami, a także wybrać się do lekarza, który zaleci odpowiednie badania.
To zjawisko dość powszechne wśród dzieci, które rozpoczynają swą edukację, zwłaszcza jeśli są nieprzyzwyczajone do przebywania poza domem, bez rodziny.
Sposoby domowe: Wraz z upływem czasu dziecko oswoi się z nowym środowiskiem i nabierze zainteresowania nowymi aktywnościami. Należy dać mu poczucie bezpieczeństwa, pewność, że posłanie go do szkoły to nie forma pozbycia sie go z domu; koniecznie trzeba punktualnie odbierać je ze szkoły. Warto się upewnić, iż jego strach nie jest spowodowany brakiem umiejętności radzenia sobie samodzielnie z takimi czynnościami jak korzystanie z toalety.
...jest poważnym sygnałem, że coś się złego dzieje, lecz jej powody mogą być różne, od problemów w szkole (znęcanie się, brak możliwości realizowania własnych potrzeb) po obawa o sytuację w domu. Przede wszystkim należy porozmawiać z dzieckiem, spróbować wyjaśnić, dlaczego nie chce chodzić do szkoły. Następnie, porozmawiać z wychowawczynią, poinformować o kłopotach. Należy upewnić się, że dziecko dociera do szkoły, a problemy starać się na bieżąco rozwiązywać.
Może mieć różne przyczyny. Należy delikatnie i z wyczuciem "przepytać dziecko", odkryć źródło problemów i zareagować zanim owa niechęć przekształci się w poważniejsze lęki i zaowocuje odmową chodzenia do szkoły.
Może mieć ono różne podstawy - poziom nauczania może być zbyt wysoki lub zbyt niski, zajęcia mało atrakcyjne. Ważną rolę może odegrać grupa rówieśnicza, narzucając takie a nie inne zachowanie. Dziecko może powoli wkraczać w dojrzewanie, czyli okres buntu. Istotne jest, by nie bagatelizować nawet najdrobniejszych niewłaściwych zachowań, pilnować dyscypliny w domu. Z drugiej strony, koniecznie trzeba wsłuchiwać się w potrzeby dziecka i jego uwagi, zarówno na temat szkoły, jak i innych dziedzin życia.
...nie omówione w tym diagramie należy przedyskutować z wychowawcą. Przede wszystkim zaś interesować się dzieckiem, jego problemami, odczuciami i opiniami.