Ślimaki na metamfetaminie

Metamfetamina była w czasie II wojny światowej stosowana jako środek pobudzający dla żołnierzy - zwłaszcza lotników czy czołgistów. Po wojnie wykorzystywano ją w leczeniu otyłości, w latach 60. rozpoczęło się stosowanie jej jako narkotyku, szczególnie częste w latach 80.

Dla zespołu Barbary Sorg z Washington State University ślimak stał się prostym modelem, pozwalającym ocenić wpływ metamfetaminy na pojedyncze komórki mózgu. Zdaniem dr Sorg metamfetamina uzależnia, bo ułatwia zapamiętywanie towarzyszących jej zażyciu doznań.

Choć błotniarkom zwykle wystarcza tlen zawarty w wodzie, gdy w stawie robi się duszno, oddychają powietrzem atmosferycznym. By zniechęcić mięczaki do takiego zachowania, naukowcy szturchali je pręcikiem, gdy próbowały zaczerpnąć powietrza. Pod wpływem metamfetaminy ślimaki lepiej zapamiętywały, że wychodzenie z wody może mieć przykre konsekwencje. Bez metamfetaminy pamięć o szturchaniu utrzymywała się około 24 godzin, po jej podaniu - wyraźnie dłużej. Efekt utrzymywał się po wyeliminowaniu narkotyku z organizmu ślimaka.

Naukowcy maja nadzieję, że dzięki takim badaniom można będzie walczyć nie tylko z uzależnieniami, ale i powracającymi złymi wspomnieniami - jak w zespole zaburzeń stresu pourazowego, spotykanym u ofiar wojen, zamachów czy katastrof.