Jest to możliwe wyjaśnienie takiego zachowania - zwłaszcza, jeśli dziecku wciąż brakuje pieniędzy oraz gdy często można zaobserwować pewne zmiany fizyczne, jak niezwykle powiększone lub pomniejszone źrenice, bełkotliwa wymowa, nadmierna potliwość.
Sposoby domowe: Należy niezwłocznie przeprowadzić z dzieckiem szczerą, poważną rozmowę. Można poprosić o pomoc lekarza, który wyjaśni mu z medycznego punktu widzenia, jak takie substancje działają na organizm, jakie szkody wyrządzają. Jeżeli dziecko nie przyznaje się do zażywania tego typu substancji, a my mamy pewność, że mówi prawdę, należy skontaktować się również z lekarzem - możliwe są bowiem też ukryte zaburzenia w sferze emocjonalnej.
Są naturalne w czasie dojrzewania, zwykle nie trwają dłużej niż tydzień. Jeśli przedłużają się, należy skontaktować się z lekarzem. Ten, jeśli uzna, że dzieje się coś niepokojącego, skieruje dziecko do psychiatry dziecięcego.
...są naturalną reakcją dojrzewającego dziecka. Mogą być to: agresja, szorstkość i zasępienie lub też szeroki wachlarz zachowań dziecinnych i całkowite zdawanie się na rodziców. Taka sytuacja może być złagodzona przez szczere rozmowy, wyrażanie przez oboje rodziców wsparcia i uczucia względem dziecka - niezależnie od konfliktów między rodzicami. Należy zapewnić dziecku maksymalne poczucie bezpieczeństwa, przy jednoczesnej chęci udzielenia pomocy w rozwiązywaniu problemów.
...jest powszechne wśród nastolatków, zwłaszcza wśród dziewcząt. Nie trzeba w to ingerować, póki dziecko nie zaczyna być przesadnie chude lub otyłe, bądź jego "grymasy" nie są szkodliwe dla jego zdrowia.
Jest częścią osobowości dziecka i nie zniknie w okresie dojrzewania, wręcz przeciwnie - może się nasilić, zwłaszcza jeśli dziecko zaczyna zauważać i negatywnie oceniać zmiany zachodzące w jego ciele: cerę trądzikową, wahania wagi, itp.
Należy oswajać dziecko z ludźmi, np. poprzez uczestnictwo w wydarzeniach, które będą dlań interesujące. Warto zatroszczyć się o ciało nastolatka, zadbać o jego cerę, pomóc dobrać odpowiednią dietę, itp.
Jest ważna dla dojrzewających młodych ludzi. Nie należy przejmować się tym faktem, większość z nich jest w stanie pójść na kompromis pomiędzy potrzebą wyrażenia swojego "ja" w wybrany przez siebie sposób a okolicznościami, do których należy się dostosować.
To normalny składnik procesów dojrzewania, pomaga dziecku ukształtowanie się jako niezależnej osobowości. Nie powinno to wzbudzać niepokoju rodziców, którzy muszą przyzwyczajać się, iż dojrzewający młody człowiek już nie będzie okazywał posłuszeństwa w takim stopniu, jak młodsze dzieci. Należy to zaakceptować, pilnując, by łamane nie były zasady dotyczące bezpieczeństwa oraz dobra rodziny. Najlepiej, by samodzielne decyzje, które dziecko tak bardzo chce podejmować jako nastolatek, nie były pierwszymi decyzjami, które podejmie samo - trzeba okazywać mu zaufanie już wcześniej, powierzając mniej istotne wybory, wtedy będzie w stanie nauczyć się, jak podejmować rozsądne decyzje.
Niestety, trudno zdiagnozować problem na podstawie powyższych danych.