Osteoporoza

W wieku 35 - 40 lat zaczyna się proces rozrzedzenia kości. Dopóki kości te mogą wytrzymać ciężar ciała nawet po jego obciążeniu nie jest to choroba. Dopiero gdy po złamaniach kości występują bóle jest to chorba. Objawy to: bóle krzyża - początkowo lekkie, złamania kości.

Niedobór hormonów płciowych, zbyt mało ruchu, złe przyswajanie wapnia - po operacji żołądka lu stanach zapalnych jelit, nieprawidłowe działanie nerek, choroby przytarczyc, długie przyjmowane glikokortykoidów (przy astmie lub alergii).

Ok. 25% kobiet choruje na osteoporozę - chorują na nią częściej niż mężczyźni. Ryzyko u kobiet zwiększa: dziedziczna skłonność, operacja wycięcia jajników lub okres przekwitania przed czterdziestym rokiem życia, przyjmowanie małej ilości wapnia w pożywieniu, palenie dużej ilości papaierosów, picie duzych ilości alkoholu, nierodzenie dzieci, szczupła sylwetka - z powodu małej ilości tłuszczu wytwarzana jest mniejsza ilość hormonów. u mężczyzn: gdy są leczeni np.: na raka gruczołu krokowego i ich wytwarzanie hormonów jest wyłączone.

Złamania kręgów - nie następuje uszkodzenie rdzenia kręgowego. Ból przy tym złamanniu określany jest jako "lędzwioból" (lumbago), trzony złamanych kręgów zapadają się i tworzy się garb. Zaczynają się bolesne napięcia mięśni przykręgosłupowych. Złamania szyjki kości udowej - u osób starszych może ograniczyc samodzielność przez ograniczenie ruchliwości.

Zapobiec chorobie mogą: systematyczne ćwiczenia, spożywaj od 800 mg do 1000 mg wapnia w diecie, używaj butów z podeszwami antypoślizgowymi - zapobiegnie to upadkom. Czasami zapobiegawczo stosuje się terapię hormonalną.

Kobiety powinny wybrać się do lekarza gdy: po ukończeniu czterdziestego roku życia mają bóle pleców. Kobiety przed ukończeniem tego wieku mogą iść do lekarza, jeśli podejrzewają, że osteoporoza może u nich wystąpić w przyszłości i chcą jej zapobiec. Mężczyźni również powiini iść do lekarza przy wystąpieniu bólu pleców, zwłaszcza jeśli oprócz tego występuje impotencja - może ona być objawem produkowania przez organizm zmniejszonej ilości hormonów.

Codzienne ćwiczenia, dieta bogata w wapń, nie powinno się spożywac gotowych produktów, które mają w swoim składzie związki fosforu zmniejszają poziom wapnia, należy dbać o kręgosłup: raczej przesuwać niż podnosić ciężkie rzeczy, rozkładać równo przenoszony ciężar na oba ramiona, kiedy coś podnosimy należy robić to z przysiadu, w pozycji siedzącej należy pracować z prostymi plecami, spać na średniotwardym materacu a nie na miękkim.

Lecznie odbywa się przez podawanie hormonów. W leczeniu stosuje się czasem także: fluor, kalcytoninę, bisfosfoniany, wapń, witaminę D.