Chłoniaki

Powiększone więzy chłonne, ogólne złe samopoczucie, brak apetytu, spadek wagi, gorączka, zlewne poty nocne - to najczęstsze objawy występowania tego jednego z najbardziej rozpowszechnionych nowotworów. Do grupy chłoniaków zaliczamy: chłoniak rozlany z dużych komórek B,  chłoniak Hodgkina, chłoniak grudkowy, przewlekła białaczka limfocytowa oraz szpiczak plazmocytowy.

Chłoniak polega na niekontrolowanym rozroście limfocytów. Umiejscowiony może być także poza węzłami chłonnymi w takich narządach jak żołądek, szpik kostny, jelito, migdałek, jajnik, jądro, mózgowie czy też w skórze.

Nieznane, podejrzewa się jedynie zakażenie wirusowe.

Chłoniaki mogą wystąpić w każdym wieku. Częstość zachorowań wzrasta z wiekiem. Chłoniak częściej wystepuje u osób starszych, między 50 a 70 rokiem życia.

Nieleczone chłoniaki złośliwe prowadzą do śmierci. Jednak stosunkowo wcześnie wykryte dają szansę na wyleczenie siegającą w niektórych przypadkach nawet 80%.

Zgodnie z obecnym stanem wiedzy niemożliwe jest zapobieganie chłoniakom. Niemniej zdrowy tryb odżywiania sie może zmniejszyć ryzyko zachorowań.

W przypadku każdego, niespowodowanego zakażeniem powiększenia więzów chłonnych w obrębie szyi. Niepokojące objawy to także nieuzasadniony szybki spadek masy ciała, zlewne poty nocne i utrzymująca się gorączka.

Zgodnie ze współczesnym stanem wiedzy nie można samodzielnie sobie pomóc w przypadku chłoniaków. Przede wszystkim jednak należy podjąć walkę w chorobą.

Gdy zajęte są więzy chłonne tylko w jednym miejscu stosuje się napromieniowywanie połączone następnie z ewentualnym podawaniem leków przeciwnowotworowych. W przypadku, gdy choroba zdołała się już rozprzestrzenić, leczenie prowadzi się przede wszystkim środkami przeciwnowotworowymi.

W ostatnich latach wprowadzono wiele nowych leków, które działają kompleksowo i zwiększają znacznie skuteczność walki z chłoniakami.