Vertigo - intensywne zawroty. Są one epizodyczne i mogą się wahać od średnich do intensywnych. Ataki vertigo w chorobie Meniere'a zawsze mają charakter obrotowy, a czas trwania każdego epizodu musi wynosić przynajmniej 20 minut. Utrata słuchu - ma tendencję do fluktuacji w kierunku utraty wraz z atakami. Tinnitus - często niskotonowe dzwonienie lub odczucie ryku w uszach. Pełność uszna - uczucie pełności w uchu.
Nie ma określonej konkretnej przyczyny występowania choroby. Badacze podają dwie grupy czynników mogących wpłynąć na jej powstawanie: genetyczne/rodzinne (występowanie choroby u członków rodziny, czynniki rasowe / etniczne, fizyczne anomalie i deformacje, problemy z chromosomami, czynniki autoimmunologiczne - odpornościowe, otoskleroza) oraz czynniki zewnętrzne (trauma, ostre zapalenie ucha środkowego, alergie).
Przyczyną rozwoju choroby jest zwiększenie ilości płynu w błędniku - niestety nie są znane dokładne przyczyny powstawania tego zjawiska.
Choroba Meniere'a rozpoczyna się zwykle w wieku średnim, najczęsciej w okolicach 40. roku życia. Nie stwierdzono przypaków występowania tej choroby przed 20. i po 60. roku życia. Jest to choroba niezywkle rzadka (ok. 15-120 zachorowań na 100 000 osób)
Całkowita utrata słuchu, problemy z utrzymaniem równowagi (liczne upadki i wypadki), problemy ze wzrokiem.
Niestety nie są znane sposoby zapobiegania chorobie, ponieważ nie można ustalić dokładnie przyczyn jej powstawania.
Kiedy tylko wystąpią wymienione objawy i nie chcą one ustąpić samoistnie. Także wtedy, gdy utrudniają one codzienną egzystencję.
Podczas napadu należy przebywać w łóżku, w aciemnionym pokoju i starać się unikać ruchu. Pomocne bywa picie łagodnego naparu z imbiru, w celu ograniczenia nudności i suchości w ustach. Istotna jest ochrona ucha przed dalszymi uszkodzeniami. Przebywając w hałasie, należy zakładać specjalne zatyczki do uszu. Wskazane jest także używanie ich w czasie prac domowych, np. podczas odkurzania i suszenia włosów suszarką.
Celem leczenia choroby Meniere'a jest leczenie symptomów i pomoc pacjentowi w zminimalizowaniu zaburzeń w codziennym funkcjonowaniu. Metody leczenia choroby Meniere'a są raczej symptomatyczne (leczą objawy) oraz profilaktyczne (zabezpieczają przed kolejnymi atakami) niż lecznicze. Kuracje farmakologiczna i psychologiczna zazwyczaj wspomagają pierwotne zalecenia w chorobie Meniere'a.
Leczenie polega na podawaniu leków przeciwhistaminowych, przeciwwymiotnych. Kiedy napada są ciężkie można przeprowadzić zabieg chirurgiczny w celu usunięcia nadmiaru płynu z błędnika. Chorym, u których nastąpiła całkowita utrata słuchu usuwa się cały błędnik, co na ogół powoduje ustąpienie nawrotów głowy.
Wielu pacjentów z chorobą Meniere'a zapada na depresję w trakcie przebiegu choroby. Ważne jest, żeby pacjenci byli pod opieką i nadzorem profesjonalistów i żeby otrzymywali odpowiednie wsparcie. Dobra komunikacja pomiędzy pacjentem i rodziną obniża stres i umożliwia członkom rodziny wsparcie. Ogólnie rzecz biorąc, korzystnym dla pacjenta i rodziny/przyjaciół jest zdobycie maksimum wiedzy na temat choroby Meniere'a.