Gorączka, nieżyt górnych dróg oddechowych, plamista czerwona wysypka, powiększenie węzłów chłonny, dręczące swędzenie skóry, bóle głowy, utrata łaknienia, bóle stawów (u osób dorosłych)
Zakażenie wirusem wywołującym różyczkę.
Obecnie jest niewielkie, bowiem szczepienie przeciw różyczce jest obowiązkowe u dzieci. Na różyczkę zapadją tylko osoby nieuodpornione. Niebezpieczna jest dla kobiet w ciąży.
Do następstw nieleczonej rózyczki można zaliczyć: różyczkowe zapalenie mózgu, plamicę różyczkową, różyczkowe zapalenie stawów. Jeżeli różyczka wystapiła u kobiety w ciąży (do ok. 12 tygodnia) może spowodować poważne zmiany rozwojowe. Embriopatie spowodowane zakażeniem wirusem różyczki noszą nazwę zespołu Gregga. Ponadto powikłania mogą obejmować układ sercowo-naczyniowy, oczy, uszy, układ nerwowy.
Jedynym sposobem zapobiegania znamyn dzisiaj jest szczepionka przeciwko różyczce.
Jeżeli różyczka ma przebieg łagodny wizyta u lekarza nie jest konieczna. Jeżeli jednak objawy nasilają się lub nie ustępują po ok. trzech tygodniach, należy zgłosić się do lekarza.
Dzieci, które urodziły się z różyczką są objęte opieką lekarską od samego początku, bowiem wymagają one intensywnego leczenia. Kontrola lekarska jest tutaj niezbędna praktycznie do końca życia.
Można zastosować kąpiele lub obmywania letnią wodą w celu zmniejszenia gorączki. Winno przyjmować sie dużo płynów i spozywać lekkie posiłki.
Leczenie jest objawowe. Podaje się leki obniżające temperaturę. Ewentualne zapobieganie zakażeniu stosuje się wobec kobiet ciężarnych i po ewentualnym kontakcie z wirusem podaje się gamma-globulinę. Według kalendarza szczepień – szczepienie wszystkich dzieci w 13 miesiącu życia łączoną szczepionką MMR oraz dodatkowo obowiązkowemu szczepieniu przeciwko różyczce poddaje się dziewczynki w wieku 12 lat. Zalecane jest szczepienie wszystkich przyszłych matek, które nie były szczepione lub nie przechodziły różyczki, na kilka miesięcy przed planowaną ciążą, z zaleceniem minimum 3 miesięcznej skutecznej antykoncepcji po szczepieniu.