Świnka, Przewlekłe zapalenie ślinianek

Niezbyt wysoka gorączka, dreszcze, ból gardła, złe samopoczucie, bóle mięśni, obrzęk ślinianek przyusznych (jednej lub obu), ból przy żuciu i połakaniu (zwłaszcza przy spożyciu pokarmów kwaśnych), nabrzmiała, blada skóra, lekko błyszcząca i napięta.

Zakażenie paramiksowirusem (wirusem świnki), zazwyczaj drogą kropelkową (kichanie, kaszel, oddech osoby zakażonej) lub poprzez używanie tych samych nacyń i sztućców, co chora osoba.

Obecnie w krajach uprzemysłowionych występuje rzadko. Zdarzają się jednak przypadki u osób dorosłych i u dzieci, które nie zostały uodpornione, a także u najmłodszych dzieci mających kontakt z wirusem przed zaszczepieniem.

Najczęstszymi powikłaniami są: zapalenie ucha środkowego, prowadzące czasem do głuchoty; zapalenie trzustki; zapalenie jąder – może prowadzić do bezpłodności (ryzyko wzrasta wraz z wiekiem); zapalenie jajników. Rzadko występują powikłania neurologiczne.

Zalecane jest szczepienie.

Kiedy wystąpią: wysoka gorączka (powyżej 39 st. C), nasilone lub długo utrzymujące się wymioty, zmiany zapalne albo obrzęk jąder, senność, dzwonienie w uszach, silen bóle głowy połączone ze sztywnością w karku, należy jak najszybciej udać się do lekarza.

Dla złagodzenia dolegliwości można stosować paracetamol. Pomóc mogą zimne lub ciepłe okłady. Należy pić dużo ciepłych płynów, podawać rososły, zupy, miękkie rozdrobnione pokarmy, które łatwo da się przełknąć. Należy unikać soków z owoców cytrusowych.

Nie ma leku, który skracałby przebieg świnki, dlatego też leczenie jest tylko objawowe. Przede wszystkim podaje się leki przeciwgorączkowe. W zapaleniu jądra i zapaleniu stawów podaje się kortykosterydy i niesterydowe leki przeciwzapalne. W zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych można podawać leki przeciwobrzękowe. Podaje się leki przeciwbólowe, w dawkach zależnych od objawów i potrzeb.