Zapalenie szpiku kostnego

Gorączka ? czasami jako jedyny objaw. Ból, obrzęk, zaczerwienienie, ocieplenie i tkliwość tkanek ponad ogniskiem zapalenia kości, szczególnie podczas ruchu kończyną. Okoliczne stawy, a szczególnie kolano, mogą również być obrzmiałe, zaczerwienione i ciepłe. U małych dzieci, które jeszcze nie mówią, objawami bólu są niechęć do poruszania chorą kończyną, unikanie chodzenia, utykanie oraz płacz przy dotykaniu i poruszaniu chorą kończyną. Ropny wyciek z przetoki, bez gorączki i bólu ? tylko w przypadku przewlekłego zapalenia kości. Złe ogólne samopoczucie

Przyczyną choroby jest zakażenie kości przez bakterie, najczęściej przez gronkowce. Bakterie dostają się do kości wraz z krążącą krwią w przypadku: złamań otwartych (pierwotnie zakażonych) lub innych urazów; czyraków, ropni lub uszkodzeń skóry; zapalenia ucha środkowego; zapalenia płuc. Czynniki sprzyjające zachorowaniu: choroby przebiegające ze spadkiem odporności; cukrzyca; endoprotezy stawów; dożylne podawanie leków; bardzo szybkie wzrost w dzieciństwie.

Jest to stan zapalny tkanki kostnej i szpiku kostnego. Choroba może dotyczyć każdej kości w organizmie. U dzieci zapalenie występuje najczęściej w obrębie kości udowej, piszczelowej, ramieniowej oraz promieniowej (przedramię). U dorosłych zwykle dotyczy kości miednicy lub kręgosłupa. Choroba może pojawić się w każdym wieku, zarówno u kobiet, jak i mężczyzn, ale częściej występuje u dzieci w okresie szybkiego wzrostu organizmu (5 do 14 lat), szczególnie u chłopców.

Ropień i przetoka ropna na skórze, która może się nie zagoić do czasu wyleczenia zapalenia kości. Obluzowanie implantu ortopedycznego i konieczność jego usunięcia. Złamanie zmienionej zapalnie kości. Zesztywnienie okolicznych stawów (rzadko). Amputacja kończyny w wyniku upośledzenia krążenia krwi w kończynie lub rozwoju zakażenia zgorzelinowego (gangrena).

Leczenie wszystkich zakażeń bakteryjnych organizmu, aby zapobiec przedostaniu się bakterii do kości.

Jeżeli tylko wystąpią objawy opisane wcześniej.

Samemu nie można.

Schorzenie wymaga bezwzględnie stałej kontroli lekarskiej. Pobyt w szpitalu może być konieczny w celu operacyjnego usunięcia fragmentów zakażonej kości i dożylnego podawania dużych dawek antybiotyków. Czasami zachodzi konieczność usunięcia wcześniej wszczepionych implantów (np. endoprotez stawów). Chora kończyna powinna być ułożona poziomo lub lekko uniesiona. Zaleca się wykonywanie ćwiczeń zdrowymi kończynami, szczególnie podczas dłuższego pobytu w łóżku. Leżenie w łóżku jest wskazane do czasu ustąpienia objawów choroby. Powrót do normalnej aktywności następuje stopniowo, ściśle według zaleceń lekarza. Leczenie nie wymaga stosowania specjalnej diety. Posiłki powinny być zróżnicowane, bogate w witaminy i mikroelementy. Podstawowym lekiem są antybiotyki, które dawniej podawane były wyłącznie dożylnie. Obecnie nowoczesne antybiotyki mogą być podawane doustnie lub w zastrzykach domięśniowych. Antybiotyki stosuje się długotrwale, czasami nawet 8-10 tygodni. Zwykle istnieje konieczność stosowania leków przeciwbólowych. W trakcie leczenia często istnieje konieczność interwencji chirurgicznej. Polega ona na usunięciu zakażonych fragmentów kości lub metalowych implantów z kości, drenażu zakażonej kości oraz miejscowym zastosowaniu specjalnych preparatów antybiotykowych.