Lekarz ma obowiązek udzielać pacjentowi lub jego ustawowemu przedstawicielowi przystępnej informacji o jego stanie zdrowia, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych, leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu.
Powyższe zdanie pochodzi z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 roku o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2005 r., Nr 226, poz. 1943 z późn. zm.)
Lekarz może udzielić informacji o stanie zdrowia pacjenta osobom trzecim tylko za zgodą pacjenta (art. 31 ust. 2 w/w ustawy). Jeżeli chodzi o pacjentów, którzy są niepełnoletni wyjaśnić należy, iż w/w ustawa w art. 31 ust. 5 - 7 rozróżnia osoby powyżej i poniżej 16 lat.
Pacjenci, którzy ukończyli 16 lat lekarz mają prawo do uzyskania informacji o ich stanie zdrowia w zakresie powyżej określonym (art. 31 ust. 5 w/w ustawy). Pacjenci którzy nie ukończyli 16 roku życia lub są nieprzytomni lub niezdolni do zrozumienia znaczenia informacji, lekarz udziela informacji przedstawicielowi ustawowemu, a w razie jego braku lub gdy porozumienie się z nim jest niemożliwe - opiekunowi faktycznemu pacjenta. Opiekun faktyczny to osoba wykonująca, bez obowiązku ustawowego, stałą pieczę nad pacjentem, który ze względu na wiek, stan zdrowia albo swój stan psychiczny pieczy takiej wymaga - art. 31 ust. 6 w zw. z ust. 8 w/w ustawy).
Dodać także należy, że pacjentowi, który nie ukończył 16 lat, lekarz udziela informacji w zakresie i formie potrzebnej do prawidłowego przebiegu procesu diagnostycznego lub terapeutycznego i wysłuchuje jego zdania.