Newsletter
Jeśli chcesz otrzymywać drogą elektroniczą porady dotyczące zdrowego trybu życia, nowości na rynku farmaceutycznym, lub interesują Cię tematy okołomedyczne w poniższe pole wpisz swój adres e-mail.

Baza wiedzy

Nasi partnerzy

Najczęściej szukane
zobacz wszystkie szukane wyrażenia


data dodania artykułu: 01 wrzesień 2010 autor:

prof. dr. hab. med. Franciszek Kokot

źródło: Choroby wewnętrzne - podręcznik akademiczki pod redakcją prof. dr. hab. med. Francziszka Kokota

Budowa żołądka

Następny po przełyku odcinek przewodu pokarmowego – żołądek – jest narządem jamistym, ograniczonym z obu stron zwieraczami – z jednej strony przez wpust, a z drugiej przez odźwiernik. Żołądek umocowany jest tylko w dwóch punktach. Pierwszy to połączenie przełykowo-żołądkowe dość luźno zawieszone na więzadłach przeponowych. Drugi znajduje się za żołądkiem i opuszką dwunastnicy.



 

Wnętrze żołądka wysłane jest grubą błoną śluzową i podśluzową z własną błoną mięśniową. Właściwa błona śluzowa (muc osa propria) nie jest zbudowana jednolicie w całym żołądku; różni się przede wszystkim budową gruczołów.  W odróżnieniu od przełyku żołądek otoczony jest z zewnątrz błoną surowicą – otrzewną, która go dobrze odgranicza i zabezpiecza od otoczenia.

Czynność ruchowa żołądka

Czynność ruchowa żołądka spełnia trzy zadania: (1) zapewnia możliwość zwiotczenia błony mięśniowej tak, aby żołądek mógł spełnić rolę zbiornika pokarmu poddanego wstępnej obróbce chemicznej, (2) zapewnia możliwość wymieszania pokarmu oraz (3) przesuwa go do dalszych części przewodu pokarmowego. Czynność ta regulowana jest przez zwoje śródmięśniowe i podśluzówkowe oraz nerw błędny, a także przez gałązki współczulne ze splotu trzewnego.

Po wprowadzeniu pokarmu najpierw przejściowej relaksacji ulega dno żołądka, po czym następuje wzrost ciśnień i ciągły nacisk na pokarm. Odźwiernik zamyka się na około 2 sekundy przed dojściem fali perystaltycznej, co sprzyja miażdżeniu, rozdrobnieniu i mieszaniu pokarmu. Wraz ze zwiotczeniem części odźwiernikowej następuje rozkurcz odźwiernika i przejście papki pokarmowej do dwunastnicy. W tym samym momencie zaczyna się następna fala perystaltyczna.

Sok żołądkowy

Gruczoły żołądkowe wytwarzają 2-2,5 l soku na dobę, którego najbardziej charakterystycznym składnikiem są jony wodorowe. Mogą one mieć stężenie 160 mmol/l. Poza tym sok żołądkowy bogaty jest w inne składniki, z których wymienić należy jony sodowe, potasowe, chlorowe, fosforanowe, siarczanowe, pepsyny, katepsyny, lipazę, amylazę, czynnik Castle’a, substancje grupowe krwi itd.

W śluzie znajdują się również substancje grupowe krwi A i B. Osoby grupy 0, niewydzielające substancji grupowych, zwane są „niewydzielaczami”.

Trawienna czynność żołądka

Czynność trawienna żołądka jest bardzo złożona i regulowana bodźcami mechanicznymi, termicznymi, chemicznymi, nerwowymi i psychonerwowymi oraz hormonalnymi. Już sam widok pokarmu, zapach, a nawet rozmowa o jedzeniu pobudzają ośrodki kory mózgowej, podwzgórza i rdzenia przedłużonego, skąd drogą nerwu błędnego docierają do żołądka impulsu wydzielnicze i ruchowe.

Drugą fazą wydzielniczą jest faza żołądkowa. Tutaj bodźcem jest mechaniczne rozciąganie żołądka przez wprowadzony pokarm oraz chemiczne drażnienie chemoreceptorów. Faza główna i żołądkowa wydzielania sumują się, z tym że żołądkowa ma dużo większe znaczenie.

Przerzucenie zakwaszonej treści pokarmowej do dwunastnicy powoduje zahamowanie dalszego wydzielania soku żołądkowego. Również z następnej części żołądka mogą płynąć bodźce hamujące sekrecję żołądkową.