Gonartroza.
To choroba zwyrodnieniowa stawów kolanowych (gonarthrosis). Zwyrodnienie stawu kolanowego występuje częściej u kobiet, zwłaszcza starszych i otyłych. Podstawą do rozpoznania choroby zwyrodnieniowej kolana jest ból w stawie i jego okolicy nasilający się przy ruchach, przy wstawaniu, przy chodzeniu po schodach, w czasie noszenia ciężkich przedmiotów i ustępujący w spoczynku. Nieleczona gonartroza doprowadza do przykurczów i zniekształceń stawów.
Zmiany w kręgosłupie.
Częstym umiejscowieniem zmian zwyrodnieniowych są stawy kręgosłupa. Zwyrodnieniu ulegają krążki międzykręgowe, czyli struktury oddzielające kręgi od siebie oraz stawy międzykręgowe. Na zdjęciach rtg u ponad połowy badanych dorosłych widać zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa, choć nie oznacza to automatycznie, że wywołują one objawy bólowe. Ból pojawia się w ruchu, a ustępuje lub maleje w spoczynku, co różni go od innych przyczyn bólu pleców. Późniejszym objawem jest ograniczenie ruchomości odpowiednich odcinków kręgosłupa. Zmiany zwyrodnieniowe (np. osteofity – wyrośla kostne) mogą uciskać wychodzące z rdzenia kręgowego nerwy, będąc przyczyną rwy kulszowej bądź rwy ramieniowej. Chociaż są to choroby neurologiczne, to u ich podłoża leży powszechnie występująca choroba zwyrodnieniowa stawów.
Zmiany w stawach palców rąk.
Również tych stawów może dotyczyć choroba zwyrodnieniowa.
Niestety nie ma sposobu na trwałe wyleczenie choroby zwyrodnieniowej stawu, ale odpowiednie leczenie zachowawcze może zmniejszyć dolegliwości bólowe, utrzymać lub nawet zwiększyć zakres ruchów w stawach i ograniczyć kalectwo.
Ważnym sposobem odciążenia stawów jest redukcja otyłości i nadwagi (dieta, ćwiczenia, rehabilitacja). Kinezyterapia to leczenie ruchem pod kontrolą rehabilitantów. Rehabilitacja to jeden z elementów przygotowania do ewentualnego planowego leczenia operacyjnego zmian zwyrodnieniowych. W chorobie zwyrodnieniowej kolana chodzi głównie o wzmocnienie mięśnia czworogłowego uda, a w przypadku zwyrodnień stawu biodrowego o wzmocnienie mięśni kończyn dolnych oraz obręczy biodrowej.
U chorych z chorobą zwyrodnieniową stawu biodrowego dochodzi w miarę postępu choroby do znacznego ograniczenia zakresu wykonywanych czynności codziennych: chodzenia, ubierania, toalety. Konieczne jest wtedy odpowiednie zaopatrzenie ortopedyczne w laski i kule łokciowe, a w miarę postępu choroby, o ile jest to niezbędne, także w specjalne chodziki lub balkoniki. Zmniejszają one obciążenie stawu i w konsekwencji zmniejszają dolegliwości bólowe oraz umożliwiają bardziej sprawne poruszanie się.
U chorych ze zwyrodnieniem i niestabilnością kolana pomocne bywa noszenie lekkiej łuski stabilizującej. Właściwe dobranie sprzętu ortopedycznego ma ogromne znaczenie.
Aby leczenie farmakologiczne było bezpieczne powinno być prowadzone według zaleceń i pod kontrola lekarza.
Obecnie nie ma niestety leków, które powodowałyby cofanie się zmian chorobowych zachodzących w błonie maziowej stawu dotkniętego chorobą zwyrodnieniową. Stosuje się jedynie leczenie łagodzące objawy choroby.