Pionierskie doświadczenia mechanicznego wspomagania serca

O losach szesnastoletniego Pawła, który 358 dni oczekiwał w zabrzańskim ośrodku na przeszczep serca z wszczepionymi komorami mechanicznego wspomagania opracowanego przez specjalistów FRK systemu POLCAS RELIGA oraz o pozyskanych w ostatnich tygodniach najnowocześniejszych rozwiązań amerykańskich, opowiedział dr Jerzy Pacholewicz z ŚCCS.

Jak mówił, chorzy z niewydolnością krążenia trafiają do szpitala bardzo często, to ok. 60 proc. wszystkich przypadków przyjęć na oddziały kardiologiczne. Mechaniczne wspomaganie krążenia służy jednak tylko pewnej grupie chorych, tam gdzie leczenie medyczne okazuje się niewystarczające - pomaga albo w ustabilizowaniu krążenia i regeneracji serca, albo - w razie konieczności, - wspomaga je do czasu przeszczepu.

Opracowany przez specjalistów FRK system POLCAS, którego nazwa w tym roku została uzupełniona imieniem założyciela Fundacji prof. Zbigniewa Religi, składa się z wszczepianych w klatkę piersiową poliuretanowych komór oraz zewnętrznej jednostki napędu pneumatycznego, w postaci ok. metrowej wysokości szafki na kółkach.

Taka budowa skutkuje m.in. tym, że osoby wspomagane przez ten system nie mogą opuszczać szpitala. Doświadczył tego m.in. szesnastoletni Paweł z Gorzowa, u którego wrodzona wada w listopadzie ub. roku doprowadziła do zatrzymania akcji serca, a po reanimacji spowodowała konieczność wszczepienia mechanicznego wspomagania na czas oczekiwania na konieczny przeszczep.

Nastolatek, dzięki systemowi POLCAS, mógł bezpiecznie oczekiwać na przeszczep, choć tylko w szpitalu, aż 358 dni. W oczekiwaniu na nowe serce m.in. kilkanaście razy wymieniano mu komory pneumatyczne z powodu tworzących się skrzeplin.