Zawał serca objawia się bardzo podobnie jak dusznica bolesna. Przede wszystkim odczuwamy utrudniony oddech wraz z głębokim i tępym bólem w okolicy sercowej. Ból promieniuje w kierunku szyi, szczęki, pleców, ramion. Odczuwamy lęk, pocimy się, mamy podwyższone tętno. W przypadku około 20 procent zawał serca pozostaje jednak ukryty czyli przebiega bezobjawowo.
Dodatkowe objawy to nudności, wymioty, niepokój, strach przed śmiercią, osłabienie, duszność oraz zimne poty.
Jeśli tylko rozpoznamy zawał serca powinniśmy wykonać następujące czynności:
- Ułożyć chorego w pozycji siedzącej lub półsiedzącej co zmniejsza nawrót krwi żylnej (nienatlenionej) obwodowej do serca oraz obniża obciążenie serca.
- Ograniczyć ruchy choroego ponieważ każdy wysiłek zwiększa zapotrzebowanie na tlen.
- Zapewnić komfort psychiczny ponieważ stres powoduje zwiększenie zapotrzebowania na tlen.
- Rozluźnić krawat lub rozpiąć koszulę.
- Zapewnić dostęp świeżego powietrza, jeśli znajdujemy się w dusznym i zatłoczonym miejscu, ostrożnie przeniść chorego w inne miejsce.
- Jeśli chory leczy się i posiada nitroglicerynę to podać ją pod językyk, a jeśli bóle nie ustąpią w przeciągu 5 minut to dawkę nitrogliceryny powtórzyć.
- Można także podać aspirynę doustnie (przeciwwskazania: choroba wrzodowa, alergia).
- Wezwać pomoc medyczną - ogólnopolski numer kierunkowy 112.
- Na bieżąco kontrolować stanu chorego.
- W przypadku zatrzymania oddechu i krążenia przystąpić do - resuscytacji krążeniowo-oddechowej.